Vive la France 🇫🇷

Van Italië naar Frankrijk, en langzaam richting huis.

Reis je weer mee?

16 januari

Het is jammer dat het hier vandaag flink gaat waaien, anders hadden we nog wel een nacht gebleven. Dus besluiten we om vandaag naar Frankrijk te gaan. Italië was echt prachtig alleen jammer dat het eigenlijk de hele week gewaaid heeft.

We draaien de tolweg weer op, de oprit ligt achter de camping. En weer bestaat de weg uit tunnels en werkzaamheden. We willen nog kijken of we aan magneetstickers van Angles Morts kunnen vinden. Bij een tankstation ga ik het vragen, maar helaas.

Dus gaan we even creatief doen. De hele reis hebben we al de magneet QR codes op beide deuren zitten. Dus plakken we nu de stickers hierop en doen de magneten weer op de deur. Niet zo mooi, maar boeiend, ze zitten erop.

Helaas moet je bij een voertuig van boven 3500 kg deze stickers erop hebben.

De grens ligt in een tunnel. Verderop komen we bij de Franse Peage.

Net achter de poortjes is een politiefuik, nog voordat er. naar ons gebaard wordt weten we dat we aan de beurt zijn. En ja hoor, we moeten de weg af. En vriendelijke man vraagt met hoeveel personen we zijn en of hij even binnen mag kijken. Prima, ik doe de zijdeur open en hij kijkt even binnen. En we mogen weer door. De lange rijdag van gisteren maakt dat Gerben vandaag nog wat moe is. Gelukkig is het niet ver vandaag. In een dorpje net voorbij Cannes is een camping die open is. Daar aangekomen moet ik even wachten totdat de man in het kantoortje is uitgebeld.

Ik geef aan dat ik graag voor het ACSI tarief wil staan, dus met kortingskaart. Dat kan, er is nog plek. Maar de meneer heeft wel een excuus dat doorat ik een digitale ACSI kaart heb hij mijn paspoort achter moet houden. Ik sputter tegen, maar er is geen discussie mogelijk. Ik weet even niet wat ik hiervan vind. Ik krijg een kaartje met daarop het plaatsnummer en code van het hek enzo. Het plekje is niet heel groot maar prima. We gaan even wandelen naar de haven. Er liggen heel veel kleine bootjes tussen allerlei hoge flats in. Iets verderop is een Auchan, zo Franse supermarche in een winkelcentrum. We gaan even kijken. Handig dat ze hier ook motorolie verkopen. Bij het tankstation in Italië hadden ze het niet. En zo fijn, ze verkopen hier ook limonadesiroop. Dat heb ik onderweg soms echt gemist. Ik drink dat vrijwel dagelijks. Tijdens de reis heb ik denk een maand ofzo dit niet gehad omdat ze het nergens verkochten. Totdat André en Janet kwamen en ze op mijn verzoek een paar flessen meenamen.  Maar ik ben aan de laatste fles bezig, dus is het nu fijn dat ik hier weer mijn voorraad kon aanvullen.

Het is 20 minuten teruglopen naar de camping.

In de avond wil ik even lekker gaan douchen. Nou laat dat lekker maar weg. Wat een ramp. Eerst is het water ijskoud, heeft het een nieuwe druk op de knop nodig om warm te worden. En dan wordt het bloedheet, dat je je bijna verbrand. De temperatuur is nauwelijks in te te stellen. Soms even heel heet, maar voornamelijk koud. Ik wissel nog van douchehokje, maar helaas hetzelfde verhaal. Als het water gewoon koud blijft ben ik er helemaal klaar mee. Woest word ik hiervan. 27 euro vragen en dan zo’n shit douche leveren, ongelofelijk.

Misschien lag het aan mij, aangezien ik wel meer een slecht huwelijk met boilers heb, maar als Gerben later precies hetzelfde heeft en helemaal koud onder de douche vandaan komt zijn we er helemaal klaar mee. Morgen snel wegwezen hier. De slechtste camping van de hele reis.

17 januari

Vanmorgen zijn we redelijk op tijd op. Na het ontbijt doen we nog even afval weg, vuil water weg en water vullen. We rijden tegelijk met een ouder stel Duitsers de camping af. De Duitse dame rekent eerst af. Ze zijn hier 2 nachten geweest en rekent 88 euro af. Poeh,  dat zou ik het absoluut niet waard hebben gevonden. Ik vond die €28,60 met toeristenbelasting al veel te veel. Maar ik besluit er geen discussie van te maken. Ik kies ervoor om m’n energie te sparen en te bewaren voor later vandaag. Overigens heel raar dat de dame voor mij geen borg voor een tag hoefde te betalen en wij wel. Heel vaag. Ik betaal en krijg mijn paspoort terug, wij zijn pleiten, tot nooit meer ziens. En hiermee ook het besluit dat ik nooit, maar dan ook nooit meer mijn paspoort afsta. Dan gaan we wel ergens anders heen.

Vandaag staat de route op ‘ tolwegen en snelwegen vermijden’.

De route gaat over provinciale wegen, de ene breder dan de andere. Zelfs een weg met een bord ‘Max 6 meter’. Als het water hoog staat dan is dit stuk weg niet begaanbaar, het laagste punt is namelijk rivierbedding. Maar het is geen probleem, en de 6 meter ook niet. Officieel zijn we met fietsendrager 6,5 meter.

We rijden op een weg omhoog richting een dorpje. Er zit een vrachtwagentje achter ons. Als we bij een packing komen gaan we er maar even vanaf. Even sanitaire stop, wat eten en weer door.

In een dorpje komen we bij een supermarkt. Ondanks dat we gisteren daar lopend zijn geweest hebben we toch spullen nodig. Gerben gaat naar binnen en snuffelt rond. Het is hartstikke druk.

Met een half uur is hij weer terug. We gaan weer op weg. We rijden rondom een groot meer, het is prachtig. We stoppen gewoon even.

Inmiddels worden we wel ietwat nerveus. We zitten nog op een kwart tank diesel en er is voorlopig nog geen tankstation in zicht. Zouden we nu dan toch de jerrycan reservediesel moet aanspreken? We houden er serieus rekening mee. Maar dan is er toch ineens een tankstation in een klein dorpje, volgooien die handel. We waren even vergeten dat in Frankrijk tankstations dun gezaaid zijn. Toen we 3,5 jaar geleden met onze huwelijksreis ook in Frankrijk waren hebben we dat ook een keer gehad, al was het toen wel nijpender dan nu. Toen hadden we geen jerrycan bij ons en bereikten we op de laatste druppels een tankstation.

Goed, met een volle tank gaan we weer op weg. Vanaf nu geldt de afspraak, bij een halve tank een tankstation = tanken.

Het laatste stuk gaat over een smalle steile weg, maar het is geen probleem. Spruit snort er lustig op los. We komen aan bij het plekje, er staat al een busje. Dat zijn we niet meer gewend, we staan altijd overal alleen. We parkeren op geruime afstand en stappen uit. Wauw, wat een prachtig plekje. Het uitzicht is geweldig aan alle kanten.

Het kerkje is helaas niet open. Er staat een bankje en we gaan daar even zitten. Even daarvoor wilde ik met een doos met croissants en een fles fanta uitstappen toen de rubber mat uit de instap schoof. Daardoor schoof ik ook een etage lager, de doos met croissants schiet open en de helft ligt op straat. Gelukkig ben ik verder niet lomp.

In het zonnetje is het heerlijk. Gerben laat gelijk nog even de drone op.

Hij vliegt 1,5 accu leeg, hij wordt er steeds behendiger in. Hij stuurt de beelden naar mij en ik haal ze nog even door de nabewerking.

Bij een foto haal ik onze bus eruit zodat het net lijkt alsof het witte busje alleen staat. Ik loop naar het busje toe en spreek de jongen aan. Ik laat de foto zien en vraag of hij hem wil hebben. Dat wil hij wel en ik mail hem naar hem toe.

Het is een Franse jongen die 4 maanden op reis is. Hij heeft zo’n echte Franse snor en een zwaar Frans accent.

Ik blijf buiten zitten tot de zon onder gaat.

We zijn allebei moe, maar we gaan niet naar bed voordat we naar de sterren hebben gekeken. Er is hier nauwelijks lichtvervuiling en het is kraakhelder. Dus er zijn heel veel sterren, zo ontzettend mooi! Weet een van mijn lezers hoe je dit op de foto kunt zetten? Ik heb het geprobeerd maar het is niet gelukt.

Ondanks dat we vrij staan voel ik mij ontspannen en slaap heel goed. Positieve ervaringen lijken echt te helpen.

18 januari

We merken echt dat we noordelijker trekken want de zon gaat hier om 8.05 uur op. 1000 kilometer lager was dit nog rond 7.00 uur.

Tegen 10.00 zijn we klaar voor vertrek. Over het landweggetje verlaten we dit mooie plekje.

In eerste instantie komen we helemaal geen auto’s tegen. Verderop bij een dorpje wel een paar. Google stuurt ons rechts naar boven in het dorpje. Er staat een bord met max 3,5 ton en geen caravans. Aangezien we net geen 4 ton zijn durven we die 3,5 tons wegen wel aan. We komen op een kruising, google zegt dat we rechtdoor moeten, maar daar staat een inrijverbod. Ehm ja, en nu? De bocht naar rechts is erg krap. Met een paar keer steken lukt het wel. We komen bij een soort parkeerplaats, we kiezen maar om de weg naar beneden te gaan. Maar dan wordt er druk achter ons getoeterd. Gerben stopt en ik stap uit. Maar de bestuurder blijkt al naast Gerben te staan. Hij zegt in het Engels dat we daar niet heen kunnen omdat het beneden te krap is. We moeten achteruit en links naar boven. Een weg van ongeveer 200 meter en dan ben je eruit. Gerben begrijpt het eerst niet goed en draait eigenlijk verkeerd de parkeerplaats op. Met een handgebaar bedank ik de man die rustig in zijn auto zit te wachten. Nou dan de andere weg maar. Eerst gaat het goed, maar dan komen we bij een echt smal stuk. We kijken elkaar even aan, gaat dit passen? Mede doordat de muren hoog zijn en aan mijn kant ook nog een hekje zit. En dan is het weggetje ook nog heuvel op. Aan beide kanten zit tussen de spiegels en muur/hek geen duimdikte meer. Maar het gaat precies. Als de spiegels passen, dan past de rest ook. Halverwege was ik even vergeten dat ik aan het filmen was, mooie theedoek hè?😂

Pffft, vanaf nu ga ik meer vooruit kijken op de kaart of het haalbaar is. We passeren diverse dorpjes waar best wat leven is. We rijden in het dal van de Mont Ventoux en zien de top ervan. Ook hier stoppen we even, even de benen strekken.

Na de Mont Ventoux wordt het landschap wat platter en weidser. De dorpjes die we passeren gaan qua wegen goed, we gaan over de doorgaande wegen en komen geen beperkingsborden tegen. 1x staat er op een verzamelbord 3,5 ton, maar we weten niet of we daar moeten zijn. Als we er bijna zijn zie ik op de kaart dat dat waarschijnlijk wel is waar wij moeten zijn. En dat klopt. De straatjes zijn inderdaad smal, maar die wij moeten hebben is smal, maar ruim zat.

Dit bord stond de alleen aan de kant waar we niet vandaan kwamen.

Op de borden staat de ‘camping municipal’ aangegeven. Maar ook vlak voor de camping staat een 3,5 tons bord, het is goed met ze. Aangekomen op de camping loop ik naar binnen. Bij de receptie hangt er een wir war van handgeschreven briefjes. Van ‘ gesloten’ tot ‘ ik ben even weg’ ik kom er niet echt wijs uit. Even verderop staat een caravan en daar hoor ik gepraat. Er loopt een man en ik spreek hem aan of hij van de camping is. Dat is niet zo, maar hij weet wel waar we wel en niet kunnen staan. Ik gebruik maar even google translate en laat hem inspreken wat hij precies bedoeld. Er hangt een aardige alcohol walm om hem heen. Maar hij is vriendelijk en wil graag helpen. Hij laat me op de deur het telefoonnummer zien wat ik moet bellen.

We zoeken een plekje en Gerben zet de bus neer.

De wind is erg fris, ondanks dat de zon schijnt gaan we toch binnen zitten. Later gaan we nog even een rondje lopen. Gerben wilde de stroom aansluiten, maar ze hebben hier van die stekkers met zo’n pin en die hebben wij niet.

Later gaan we even bij de supermarkt even verderop kijken of ze misschien een verlengsnoer hebben wat Gerben kan verbouwen. Dit blijkt zo te zijn. Ook nemen we een verse, nog warme baguette mee voor morgenochtend. Kan je zeggen, dat heeft hij niet gered. Zo lekker zelfs zonder wat erop.

We lopen weer terug en duiken de bus in. De zon gaat onder en het wordt stil in het dorpje.

Gerben verbouwt de stekker en nu hebben we wel stroom.

We zijn allebei moe en liggen vroeg in bed. Heerlijk dat dat gewoon kan.

19 januari

Het is best koud geweest vannacht, de kachel is een paar keer aangeslagen. De supermarkt gaat om 9.00 uur open en ik sta dan ook om 9.00 uur voor de deur voor verse baquette. Ik neem er 2 mee, doe ze in m’n jas om ze warm te houden. Als ik bijna bij de bus ben komt de eigenaar aangereden. Ik had hem gisteren geappt dat we er waren en hij zou vandaag komen. Eerst maar even ontbijten en dan de rest regelen.

Lekker hoor, zolang we in Frankrijk zijn gaan we maar proberen om elke dag verse baquette te halen.

We kijken de dienst en daarna gaat Gerben aan de wandel. Hij wil een pittige tocht gaan doen, ik sla even over.

Ik ga even de inschrijving regelen, grappig dat deze man een andere uitkomst van een rekensom heeft dan ik. Hij zegt dat 1 nacht €13,20 kost, en 2 nachten €24,40. Oke prima, wat jij wilt.

Ik rommel wat in de bus en besluit een poosje later om ook even naar buiten te gaan. De zon schijnt en echt fris is het niet. Ik wil even in het oude dorpje kijken waar we gisteren doorheen gereden zijn. Ik sluit de bus af en ga op pad. Er rijden wel wat auto’s maar verder is er weinig beweging in het dorpje. De huizen zijn allemaal op en in elkaar gebouwd met doorkijkjes, trappen en poortjes. Knus hoor, weet niet of ik er zou willen wonen maar dat is een ander verhaal.

Ik loop verder en kom bij de begraafplaats uit. Ik schuif het hek open en loop een rondje langs de graven. Sommigen zijn nog redelijk recent, anderen zijn al meer als 100 jaar niet open geweest en de natuur heeft het weer teruggenomen. Er staan ook bordjes bij met of nabestaanden zich willen melden bij de maire (stadhuis).

Gek, maar ik vind een begraafplaats geen vervelende plek om te zijn. Je hoeft hier niets, gewoon alleen maar zijn. Ik sluit het hek weer achter mij en loop verder. Er blijken nog 2 begraafplaatsen te zijn, maar ik vond 1 wel genoeg, dus draai ik weer om.

Ik loop terug naar de rotonde en vind de weg naar de camping weer.

In het zonnetje is het heerlijk, ik ga in de deuropening zitten, zo zit ik uit de wind, maar wel in de zon. Ik lees een nog niet uitgegeven boek waar ik helemaal in verdwijn. Pas op het laatste moment kijk ik op als ik wandelstokken hoor tikken en Gerben aan komt lopen.

Hij heeft heerlijk gewandeld, maar het was een pittige tocht. Hij gaat even liggen en ik lees verder in mijn boek totdat het te fris wordt als de zon achter de wolken verdwijnt.

We ruimen de bus een beetje op, schoon bed erop, de afwas van een paar dagen wegwerken.

Gerben had gedacht om na het wandelen een warme douche nemen, maar ook hier zijn we niet gezegend met een goede douche. De boiler is warm, maar de douche niet echt lekker warm. Al vinden we dat hier niet minder erg dan op die andere camping. Want hier staan we bijna 3 nachten voor daar de prijs van 1.

Tot nu toe zijn de Franse campings ons nog niet echt goed gezind, maar goed er zijn ergere dingen.

Morgen gaan we weer op weg. Verder richting het noorden, verder richting huis.

Want over een week is het voorbij, dan hopen we weer thuis te zijn.  Zo voelt het nog niet, maar we weten dat het zo is. En daarom genieten we extra van onderweg zijn, alle zonnestralen die we kunnen pakken om zo opgeladen weer naar huis te gaan.