De laatste dagen Frankrijk

Van zon naar mist, naar regen! We hadden het allemaal. Veel leesplezier!

20 januari

Vanmorgen zijn we wat lui, maar dat heeft er ook mee te maken dat de supermarkt voor verse baquette is pas om 8.30 open. Gerben is vandaag aan de beurt en gaat naar de supermarkt. Ondertussen zet ik vast koffie en ruim wat op.

Na een heerlijk ontbijt ruimen we de laatste dingen op. Gerben wast af en ik doe de wc. Zo, we kunnen er weer even tegenaan. We stellen de route in en gaan op weg. Bij de supermarkt zit ook een tankstation en daar gooit Gerben hem gelijk maar even vol. Ik gooi nog even het afval weg. Het eerste deel van de route loopt voornamelijk door industrie en is niet erg boeiend. Twee keer passeren we een stuwdam en verder voornamelijk veel dorpjes. Vooralsnog zijn we geen beperkingen tegengekomen. Maar dan opeens midden op de doorgaande weg staat er ineens verderop zonder enige aankondiging een hoogtebeperking van 2.50 m. Weet je wel zo’n stalen rek over de weg. Met onze 2.70 durven we dat echt niet aan. Op het laatste moment kunnen we rechtsaf slaan, al gaan we een klein stukje tegen het verkeer in. Gelijk wordt er door een dame agressief getoeterd. We vinden zelf een omleidingsroute, al zou ik het niet perse de meest geschikte vinden. Want hoe doen vrachtwagens dat met een beperking van 11 ton. Maar goed, we komen weer op dezelfde weg uit en gaan weer verder. Diverse keren gaan we andere wegen op, en komen minder dorpjes tegen dan eerst. Als we nog een uur moeten stoppen we even. Na 3 uur is het fijn om even de benen te strekken. Het is vandaag een beetje mistig en hier en daar hangt er lage bewolking in het dal. We dalen een heel eind af naar een stadje. Bij een kruising piept een fransoos in een busje voor, dat was geen nette actie. Voor het laatste stuk draaien we de rotonde bijna helemaal rond. Er staat wel een 3,5 tons bord, maar geen breedte of hoogtebeperking, we wagen het erop. Aangezien er ook een bord staat met ‘uitgezonderd bestemmingsverkeer’.

Eerst rijden we nog langs huizen, maar dan gaan we het bos in. Toen we het stadje in reden hebben we ons einddoel al op de berg gezien. De weg loopt vrij steil naar boven, we slaan nog een keer af en komen dan aan bij het kerkje op de heuvel. En bij 2 grote zendmasten.

Busje neerzetten en naar buiten.

Het blijft een beetje mistig, maar soms trekt het ook even op.

We zijn allebei afgedraaid na 5 uur rijden. Dan vraag je je misschien af, maar jij rijdt toch niet? Nee dat klopt, maar ik navigeer wel. Ik kijk vooruit op de kaart en zorg dat Gerben op tijd aanwijzingen krijgt. Want soms wordt je geen wijs uit google maps, bijvoorbeeld de hoeveelste afslag je op de rotonde moet hebben of waar je precies links of rechts moet.

Gerben duikt op bed en ik op het bankje. Op een gegeven moment horen we een auto aankomen. Het blijkt politie te zijn. Ze stoppen en kijken naar de bus. Ik draai me om en zwaai en steek mijn duim op. Ik krijg een knik terug. Verderop parkeren ze de auto en stappen ze uit om een sigaretje te doen. Ze rijden weer weg en besteden verder geen aandacht aan ons. Prima hoor, we hebben niets te verbergen en doen niets wat niet mag.

De zon gaat onder en de lichtjes van de stad gaan aan. Aan de kant van het bos is het aarde donker, terwijl aan de andere kant er veel licht vanuit de stad schijnt.

Voordat we gaan slapen gaan we nog even naar buiten, er zijn maar weinig sterren te zien. Het is koud vannacht.

21 januari

We zijn al wakker voordat de zon om 8.15 op gaat. Maar omdat het helder is, is het wel al een stuk eerder licht. Het gras is bevroren.

Na het ontbijt gaan we op tijd weg, voor 9.00 uur rijden we weg. Het is echt prachtig zo, met de zon en bevroren gras. We gaan de smalle weg weer naar beneden.

Al moeten we aan het begin wel een stuk naar achteren omdat we een auto tegenkomen. We rijden het stadje Tarare uit en al snel draaien we een landweg op. De zon, de rijp het is een prachtig begin van de dag.

De eerste 2 uur is het volop genieten. Maar dan rijden we de mist in, en die raken we vandaag ook niet meer kwijt. Het is inspannend rijden, soms zie je zo weinig. Je moet steeds turen.

Volgens de Weather Channel zou de zon nog gaan schijnen vanmiddag, maar helaas het blijft grijs en grauw.

We komen aan bij de camping. Aanmelden is bij de bar. Het ontvangst is vriendelijk. Een wat oudere Fransoos probeert zo goed en kwaad als het gaat Engels te spreken. Ik kan het erg waarderen.

Ik reken af en we krijgen een plek toegewezen. We staan bijna direct aan het water, jammer dat dit eigenlijk nauwelijks te zien is door de mist. We ontspannen even na de inspannende rit. We moeten nog wat boodschappen halen. Dus halen we de fietsen van de fietsendrager af. Het is waterkoud. Ik doe zelfs mijn gevoerde broek aan. Die had ik al heel lang niet meer aangehad. Het is 10 minuten fietsen, maar m’n oren zijn er zowat afgevroren. We halen wat we nodig hebben en vullen de fietstassen ermee. Verbazingwekkend elke keer hoeveel daar in past. Waar we normaal gesproken nog een rondje zouden gaan fietsen laten we dat vandaag voor wat het is. Gauw weer terug naar de bus. Gerben zet de fietsen weer achterop terwijl ik de boodschappen opruim.

Wat wel opviel toen we terugkwamen is dat er bij diverse plekken een oranje pion met een nummer stonden. Die waren er zeker weten niet toen we weggingen. Gekscherend zeg ik of we hier in ‘we zijn er bijna’ zijn beland. Het blijken profetische woorden, want er blijkt inderdaad een groepsreis op de camping te komen. Eigenlijk net zoals in ‘we zijn er bijna’ fitte bejaarden met caravan of camper. De een na de ander druppelt binnen en wordt door de reisleider hun plek gewezen. De movers snorren dat het een lieve lust is. Campers die niet kunnen parkeren, het is vermakelijke camping tv. Nog voordat de hele meute er is gaan we om de beurt douchen. Eindelijk weer een heerlijk warme douche. Ik sta er een poos onder. Ondertussen wordt door de nederlandse dames van de NKC groepsreis het sanitair geïnspecteerd. Het kan hun goedkeuring wegdragen.

We willen vanavond eten in het restaurant. Maar hadden even geen rekening gehouden dat er een groep van 20 Nederlandse campers en caravans op de camping zou zijn.

Vanaf 18.00 uur is er de mogelijkheid om te dineren. We besluiten om om 18.30 te gaan, zeer waarschijnlijk zit de hele meute al in het restaurant. En dat blijk ook zo te zijn, het is een gekakel van jewelste.

We worden vriendelijk geholpen door een aardige knul, hij spreekt alleen Frans maar we komen er wel uit. De groep wordt net bediend met eten, dus daar komen wij mooi achteraan.

We bestellen allebei een hamburger. Al vrij snel wordt deze door de kok himself gebracht. Het smaakt heel goed, en zitten bomvol. Ik heb zelfs geen ruimte meer voor een toetje.

We rekenen af en gaan terug naar de bus.

22 januari

We zijn al ruim voor de zon op komt wakker. We moeten er wel een beetje aan wennen dat de zon zo laat opkomt. Dat hebben we de hele reis nog niet gehad. Maar we zullen er toch aan moeten wennen, want dat wordt alleen maar later hoe noordelijker we gaan.

We waren van plan om vandaag vroeg weg te gaan, maar het is niet helemaal gelukt. We moeten nog afwassen, wc legen en water vullen.

Uiteindelijk is het rond 9.45 als we de bus starten. Nou ja, het kost even wat moeite. Het is weer net onder het vriespunt geweest en het starten gaat moeilijker. Je ziet de oudjes meewarig kijken. ‘Ach het arme stel in die oude bus, en hij start ook nog eens niet’.

Het is invullen, maar je ziet het gewoon. En eerlijk, ik irriteer me eraan. Niet alleen de blikken, maar ook dat goedemorgen zeggen teveel gevraagd is. Een paar oude wijven hun neus ophalen als ik langsloop en vriendelijk gedag zeg. Who de f… denk je wel niet dat je bent. Ondertussen schijt je op dezelfde plee als ik en laten ze het toiletgebouw in werkelijk asociaal ranzige staat achter.

En dan meewarig naar ons kijken? Het was fijn dat de bus niet goed startte, hebben we ze lekker uitgerookt en de halve camping in de dieseldamp gezet, bye bye!!

Wellicht herken je dit niet van mij, ik eigenlijk ook niet. Maar ik kan er niet tegen als mensen zich meer voelen dan een ander. We zijn allemaal gelijk en doordat je 30 jaar ouder ben als ik verwacht ik tenminste een beetje fatsoen. Maar juist dat was ver te zoeken.

Maar goed, zij gaan naar het zuiden, wij naar het noorden, veel plezier. Leuk zeg, onderweg Nederlanders ontmoeten!

Goed, wij gaan weer op weg. Het is wel bewolkt maar niet mistig meer. Het is niet erg druk op de weg en het weer valt alles mee. De zon laat zich heel af en toe zien. We rijden door dorpjes en stadjes, maar veel leven is er niet. We zien veel roofvogels, zittend op een paal langs de weg of laag vliegend. Ik zie zelfs trouwens nog een otter lopen aan een walkant.

Het laatste stadje daar is het drukker. Eigenlijk staat er 3,5 ton op de borden, maar we gaan toch. De wegen zijn vrij ruim, er rijdt zelfs een tractor met aanhanger, durf te wedden dat die boven de 3,5 ton is. Maar hoe dan ook was deze weg de moeite waard als we deze kerk tegenkomen.

We rijden het stadje weer uit (vraag me niet hoe het heet) om verderop de afslag te nemen.

We draaien een onverhard pad op. Er ligt nog wat sneeuw en het begin is niet zo best. Gaten en ongelijk, maar het gaat best prima. Het is nog 950 meter naar het plekje. In de schaduwen van bomen ligt op diverse plekken nog wat sneeuw. Maar er staan geen sporen in dus de afgelopen weken is hier niemand geweest. Het pad loopt omhoog en zonder al teveel moeite komen we aan bij het plekje. Het is bij 2 zendmasten en een gedenkplek met een kruis en een informatiebord. We durven het niet helemaal aan om hem in het gras te zetten. Dus draait Gerben de bus en rijdt hem achteruit het pad op. Het pad loop 50 meter verderop dood.

Gave plek hoor met dit uitzicht!

Het was weer een lange dag. Rijden over B wegen is prachtig, zou ook niet anders willen, maar het is wel inspannend.

Vannacht het. laatste nachtje in Frankrijk!

23 januari

De nacht was wat onrustig. Gisteravond stak er een wind op en ging het regenen. Toch was het verder een prima plek.

We zijn vanmorgen een beetje lui, maar besluiten op het laatste moment nog het plan voor vandaag te veranderen. We hadden eerst bedacht om een nachtje in Luxemburg te slapen. Maar we konden eigenlijk niet echt wat leuks vinden, 1 plekje was wel oke, maar ook niet meer dan dat. Dus besloten we om wat verder te rijden naar de Belgische Ardennen om daar de laatste dagen nog even van de natuur te genieten.

Omdat de laatste dagen best intensief waren gaat vandaag wel het schuifje van ‘snelwegen vermijden’ op grijs en dus uit.

We pakken ons boeltje in en maken ons klaar voor vertrek. Ik loop nog even een stukje vooruit om een filmpje te maken. Als ik achter de heuvel vandaan kom waait de kouden wind dwars door m’n vest.

Zonder problemen dalen we het pad weer af. Er zitten een paar slechte stukken in die ook wat bodemvrijheid vragen, en dat hebben we gelukkig genoeg.

Even verderop draaien we de snelweg op. Gelijk valt op dat het druk is. Voor ons doen druk dan. We gaan langs Metz, en verderop passeren we de grens met Luxemburg. De Luxemburgers rijden pittig door. Als we om de hoofdstad heen zijn gaan we een andere weg op. Er zitten een paar lange tunnels in. Helaas missen we de afslag vlak na een tunnel voor een tankstation. Het is even zoeken op google maar ik vind er een die net even van de weg af ligt. Voor €1,52,7 per liter gooien we hem vol en gaan we weer op weg. We slingeren door het Luxemburgse heuvellandschap. We zitten ook in een slinger van vrachtwagens die een heel eind voor ons blijven rijden. We naderen de grens met België en komen langs heel veel tankstations. Blijkbaar valt er nogal geld te verdienen met de Belgen die over de grens komen tanken. Zodra we de grens over zijn staat er een bord met ‘Friet 2 kilometer’

Oeeeh daar hebben we echt zin in, lekkere friet met mayonaise.

Dus gaan we de weg af en parkeren we de bus bij de frietkot.

We bestellen gewoon simpel friet met mayonaise. Ja dat heb ik wel gemist soms. Allebei krijgen we een groot bord friet. Hoe blij Gerben daarvan werd?

Best gek weer om in je eigen taal te kunnen praten hier.

We gaan weer op weg voor de laatste 60 kilometer. Eerst weer in een lange slinger met vrachtwagens , maar verderop gaan we weer de snelweg op. Deze is niet zo druk en het rijdt prima. Het landschap is best heuvelachtig.

We komen aan bij de gratis camperplaats bij een stuwdam. Er zijn 4 plaatsen en gelukkig is er nog eentje vrij.

Gelijk gaan we even lopen. Er is een uitkijktoren waar je gratis met de lift naar boven kunt. Dus doen we dat maar. Er is een gedeelte waar je panoramisch uitzicht hebt. En een deel restaurant, we besluiten om even een drankje te gaan doen en te genieten van het mooie uitzicht.

Na het drankje gaan we met de lift helemaal naar beneden en lopen we de stuwdam op. Er staat een enorme leeuw van steen.

De wind is heel fris en beiden hebben we alleen ons vest aan, dus besluiten we om weer terug te gaan naar de bus.

Gerben kookt vanavond heerlijk een varkenshaas. We doen nog een spelletje en liggen er op tijd in.