Door de bergen

Voor 10.00 uur zijn we op weg. We betalen nog even bij de boerin en gaan op weg.

Dit waren overigens de enige nachten die we betaald hebben in Duitsland, de andere plekken waren allemaal gratis.

Na een stuk binnendoor, rijden we de autobahn weer op. Bij een groot tankstation gaan we eraf. Op borden stond dat ze hier ook de GoBox verkopen. Gerben gaat tanken en ik ga vragen voor de GoBox, echter de man bij de kassa verteld op niet mis te verstane wijze dat hij het niet verkoopt. Had meer het idee dat hij er geen zin in had. Op de officiële website staat nog een ander tankstation op 20 minuten afstand. Dus gaan we daar maar heen. Dit keer een kleiner tankstation. Als ik binnenkom staat er 1 iemand voor mij. Ik leg uit dat ik een GoBox wil en de man zegt: oh shit, ik kom er zo aan. Ik moet wachten, prima ik heb de tijd. In de tussentijd rekent hij met 6 mensen een gewoon vignet af. Omdat we zwaarder zijn dan 3500 kg mag je niet een gewoon vignet maar moet je een tolkastje, waar je geld op moet zetten. Is helaas wel een duurdere variant maar goed, het is niet anders. Met een gerust hart kunnen we nu Oostenrijk in. We passeren de grens en rijden een groot stuk snelweg. Het rijdt heerlijk, Gerben zit te genieten. Bij vlagen hangen de wolken laag. Er zijn wel veel wegwerkzaamheden en Google is steeds in de war. Hij vind dat we 100 meter lager moeten gaan rijden. Gelukkig zijn we eigenwijs en snappen wij dat Google niet doorheeft dat de rijbaan afgesloten is en we op de andere rijbaan rijden.

Als we de snelweg afgaan rijden we langs een skilift, maar die is nog gesloten. Over een week of 3 barst het wintersportgebieden hier los.

We komen aan bij de camperplaats, er is niemand.

Op park4night hadden we gelezen dat de eigenaren op vakantie waren maar dat er wel een briefje zou hangen dat je gebruik mag maken van de plek. Ik ga op zoek naar mensen of dat briefje. Het wordt dat laatste. Je mag zelfs gebruik maken van de stroom. Dus maken we hier gebruik van. De Starlink (internet via satelliet, dat achterste witte ding op het dak) vraagt best wat stroom, en met rijden wekken we niet genoeg stroom op om de accu helemaal vol te krijgen. Daarnaast is het aantal zonuren per dag beperkt, dus levert het zonnepaneel ook niet super veel op. We hebben overigens nog zeker geen tekort aan stroom gehad. Maar moeten soms wel keuzes maken om bijv de Starlink uit te zetten.

Anyway, even gratis stroom en een volle accu, daar worden we blij van. De zon verdwijnt trouwens binnen 10 minuten na aankomst achter de berg en zien we ook niet meer terug.

Gelijk is het fris en merk je dat je op 800 meter hoogte zit. Gerben laat de drone nog even op.

Het is pas 13.30, dus gaan we nog even een stukje wandelen. Er is niet echt een wandelroute ofzo dus kijken we gewoon waar we uitkomen. Het is gelijk al vrij steil, even wennen dit! Er komt een zijpad waar we in lopen, verderop staat een slagboom met een verbodsbord. Het is een bosbouwpad, het verbodsbord hebben we maar even niet gezien. Dus lopen we verder door het bos met hoge bomen, allemaal bedoeld om uiteindelijk gekapt te worden. Onderaan komen we bij een soort stuw in een snelstromend riviertje. Denk dat in het voorjaar de rivier een stuk breder is met smeltwater.

Over een asfaltweg lopen we weer terug, er komt welgeteld 1 auto langs. De camperplaats hoort bij een appartementenverhuur, en direct naast is een boerderij. Er lopen allerlei dieren los rond. Zo rent er ineens een pony langs de bus. Er zijn wel wat mensen bij de boerderij, maar die hebben totaal geen aandacht voor ons, dus staan we hier lekker gratis.

We kruipen lekker de bus in met de kachel aan. Gewoon even niets.

Voordat we gaan slapen gaan we nog even naar buiten. Het is heel helder en er zijn veel sterren te zien.

Als we ‘s morgens wakker worden dan zit het ijs op de dakluiken en het weiland is wit.

Ook de voorruit is bevroren, Gerben wil de bus starten maar ik zeg dat we beter kunnen wachten tot de zon over de berg komt en dat we dan niet meer hoeven te krabben. Ik blijk gelijk te krijgen, als de zon over de berg komt is in mum van tijd het raam ontdooit. Gerben gaat nog even met de drone spelen terwijl ik het binnen even opruim. Geef het kind een gadget en je hoort hem niet meer. Zelfs een lege accu houdt hem niet tegen, nieuwe erin en gaan.

Ik hoop dat je je drone nog terugkrijgt Rudi ;)

Om alvast warm te draaien wil Gerben de bus starten, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Het heeft 3 pogingen nodig en de hele boerderij is uitgerookt met dieseldampen. Mmm even zien, was het kou of wat anders. Gerben heeft niet direct een antwoord, mogelijk iets met brandstoftoevoer. Morgen weer verder kijken.

Alle vloeistoffen enzo zijn in orde.

Na warmdraaien gaan we op weg. Ik heb een camping gevonden in de buurt van de Grosglockner. De hoogste berg van Oostenrijk. Nu is de Hoghalpstrasse vanwege winter wel gesloten, maar de omgeving moet vast prachtig zijn. In eerste instantie zetten we hem op tolwegen vermijden. Het eerste stuk gaat door allerlei dorpjes, alles ligt er verlaten bij. We komen ook nauwelijks auto’s tegen.

De route is mooi, gaat van dorpjes naar weidse wegen.

De zon maakt het gewoon warm in de bus. Op gegeven moment rijden we langs een bord met wat ik zo snel kan lezen dat hij geopend is. Er stond even geen steigingspercentage bij. Al snel begrijpen we waarom deze weg in de winter soms gesloten is. Het gaat lekker steil en in de 3e versnelling met een gangetje van 40 tuffen we de berg op. We rijden vooraan in de file.

Halverwege gaan we er even vanaf, Gerben checkt de bus even, aangezien de motor nu redelijk zwaar belast wordt. Maar alles ziet er goed uit.

Dus gaan we weer verder. Uiteindelijk is de top 1800 meter. Op de top is een wintersportdorp, er staan veel werkbusjes, alles wordt in gereedheid gebracht voor het naderende seizoen. Aan de ene kant jammer dat alles nog dicht is, had graag met de skilift omhoog gegaan. Aan de andere kant, in sneeuw hadden we deze berg nooit zo kunnen oprijden.

Over de top komt misschien nog een moeilijker stuk, het afdalen. Om de remmerij te sparen wil je niet continue remmen, maar continue afremmen op de motor kan ook niet. Dus is het een beetje zoeken, maar we komen beneden, goed en veilig.

Een heel stuk verderop komen we weer zo’n bord tegen dat de weg open is. Dus weten we dat het weer pittig gaat worden. En dat werd het. 25 in de 2e versnelling, meer werd het niet. Langzaam maar gestaag gaat het. Ik maakte een Timelapse, zelfs die is langzaam. 15% in 1500 meter, is toch aardig wat.

Bovenop rijden we even een parkeerplaats op, even wat drinken en dan weer door. Opnieuw een flinke afdaling, deze keer ook met scherpe bochten.

Over het algemeen maak je Gerben de pis niet lauw, maar dit was toch wel een beetje spannend.

Bij die parkeerplaats trouwens is het nog 1,5 uur naar de camping. Maar als we een half uur onderweg zijn zegt hij dat nog steeds. Ik ben het een beetje zat en zet de navigatie weer op tolwegen. Een klein deel van de route is tolweg, maar scheelt toch een half uur.

Het rijden is prachtig, aan de noordkant van de bergen is alles bevroren, witte bomen, het lijken net van die plastic boompjes uit een kerstdorpje.

Als we weer boven de 800 meter komen schijnt weer de zon, daaronder is het bewolkt.

Het is nog een kwartiertje als er voor ons net een ongeluk is gebeurd. Alle hulpdiensten zijn net te plaatse. Het blokkeert de volledige weg. Dus dat wordt wachten. Maar Gerben heeft weinig geduld, ziet een omweg en gaat. In eerste instantie de verkeerde afslag, en zouden we door een smal tunneltje moeten. Dat ging het niet worden. Op een kruising bij een houthandel twijfelen we. Er komen net een paar auto’s die hetzelfde idee hadden. Dus erachteraan. Al zijn de auto’s direct weer uit het zicht verdwenen. Er staat iets met een bordje fietspad ofzo, maar ik kan het niet lezen. De weg is smal, we passen er net op. Google geeft de route aan en Gerben gaat. Maar dan komen we een tegenligger tegen, op een plek waar dit totaal niet past, denk ik dan. De auto’s voor ons zijn net gepasseerd. Dan wij er nog maar gauw achteraan. De tegenligger duwt zijn auto nog dichter tegen de hoge heuvel aan. Maar meer ruimte is er simpelweg niet. Ik word doodnerveus, dit kan toch niet? Ook wetend dat de berm direct afloopt en er geen foutmarge is. Maar Gerben denkt dat het wel kan, twijfelt niet en gaat. Mijn hart zit in mijn keel. Ik doe een schietgebedje en hoop dat deze weg heel snel voorbij is. We komen nog een fietser tegen, die moet afstappen en de berm in. Snap je dat ik nerveus werd? Ik had je nu graag willen laten zien hoe smal het was, maar heb geen foto’s gemaakt door de spanning.

Gelukkig is de weg redelijk snel te einde en rijden we weer een dorpje in. Het ongeluk omzeilt, een 10 jaar ouder geworden.

We komen aan op de camping, er is niemand. Er loopt wel een vrouw rond maar het is onduidelijk of zij nou hier werkt of een gast is. Later blijkt dat ze hier werkt, een warm welkom is het in ieder geval niet. Bij de receptie staat dat ze tot 14.30 pauze hebben, het is een paar minuten voor half 3. Dus bel ik maar aan, er wordt niet open gedaan. Er hangt een bord dat je een plekje mag zoeken. Dus doen we dat maar. Lekker plekje in de zon, we zijn de enige gasten. Stoelen naar buiten en zitten. Het gaat niet heel lang duren voordat de zon weer achter de berg gaat dus genieten we er maar van.

Als de zon weg is gaan we even huishoudelijke taken doen. De wasmachine aanzetten, water vullen, vuil water weg en afwassen.

Daarna ga ik even douchen, het sanitair ziet er echt keurig uit. Dus stemde erg hoopvol, alleen was de douche zelf matig. Niet echt lekker warm. Maar goed, de haren zijn weer gewassen, de oksels gesopt, dus we kunnen er weer tegenaan.

Je zou hier ook een klein restaurantje hebben, ik tref de dame weer. Ik vraag of we kunnen eten hier, maar dat kan niet. Er zijn te weinig gasten. Dus helaas geen Wienerschnitzel met patat, Gerben had zich er helemaal op verheugd.

Al met al, camping zeker niet verkeerd, maar qua gastvrijheid en douche hebben ze nog wat te leren zeg maar. Prima als je geen zin hebt in gasten, gooi dan gewoon je toko dicht.

We waren eerst van plan om 2 nachten te blijven, morgen gaan we kijken of we dit ook echt gaan doen.

Het is ‘s nachts -3 graden geweest. Het gras is wit, en bomen op de berg ook. Toch staan we om 9.15 buiten om te gaan wandelen. Via de camping lopen we een weg de berg op. Poeh, dat valt toch niet mee. Als we 10 minuten onderweg zijn komt er een kat aangelopen. Hij miauwt en loopt tegen m’n benen aan. Wat een dotje! Ook bij Gerben gaat hij even gedag zeggen.

Vanaf dit moment hebben we een wandelmaatje. Hij loopt een heel stuk met ons mee, zo schattig!

Als ik even blijf staan om uit te hijgen terwijl Gerben doorloopt komt de kat terug lopen en miauwt alsof ik door moet lopen. Op een gegeven moment houdt de weg op. We moeten door een hek naar een paadje naar beneden. Alles is hier bevroren, de zon komt hier niet. We komen bij een bruggetje bij een waterval. Er staan nog geen voetstappen, wij zijn de eerste, en mogelijk de laatste voor vandaag.

Het smalle paadje, bedekt met bladeren loopt nog wat omhoog. Op het hoogste punt staat een bankje. Het is nog bevroren. Dan beginnen we aan de afdaling. Door de bladeren is het lastig te zien waar de stenen zitten. Maar het gaat goed en langzaam lopen we nu in de zon. We komen in een dorpje en komen wat mensen tegen. Ze groeten vriendelijk.

Middenin het dorpje staat een grote kerk. Het is net een plaatje van een ansichtkaart of een Ravensburger puzzel.

Onderaan het dorp steken we de weg over. Aan de andere kant van de weg lopen we weer terug. We lopen langs een rivier, op een gegeven moment komt de waterval waar we op de berg overheen liepen uit op deze rivier. Zowel in de rivier als in een klein stroompje hebben takken ijspegels.

We komen weer terug op de camping, de zon schijnt nog en we gaan buiten zitten.

Nog warm van het lopen en de warmte van de zon maakt dat het best lekker is. Alleen betrekt het vrij snel, dit was ook voorspeld. Toch blijven we buiten zitten. De vuurpot gaat aan, kopje thee erbij, prima.

Maar rond 15.30 wordt het echt fris en verhuizen we toch naar binnen. We hebben overigens nog steeds niemand gesproken van de camping. Ben benieuwd of dat überhaupt nog gaat gebeuren.

De zon gaat echt prachtig onder. Wat een kleuren in de lucht! Morgen  gaan we de grens over naar Slovenië!