Samen reizen en afscheid nemen

4 januari

Vanmorgen als we onze luiken open doen schijnt de zon, de lucht is strak blauw. Het is wel koud geweest vannacht want de binnenkant van de dakluiken waren bevroren. Ook al is het nog maar 5 graden, we gaan toch buiten ontbijten, in de zon is het goed te doen. Wel fijn de zon na zo’n grijze dag van gisteren. Maar goed, ik durf niet te klagen want in NL is het al weken grijs wat we hoorden. Bij de buren komt er ook beweging en zo zitten we lekker allemaal buiten.

Andre strompelt nog wel aardig, maar het gaat wel wat beter dan dat het eerst was.

Gerben gaat zich na het ontbijt klaar maken om te gaan wandelen. We zitten vlakbij het Krka National Parc en daar gaat hij heen. Iets van 10 kilometer wandelen, ik sla even over.

Janet en ik duiken in een boek. Na de middag besluiten we dat de dames samen toch op pad gaan. We halen de fietsen van de fietsendrager en maken ons klaar. In eerste instantie dacht ik dat de ingang van het park 6 kilometer verderop was, maar Janet heeft gezien dat er ook een andere ingang is op maar 2,5 kilometer. Janet gaat op Gerben zijn fiets, is even wennen, maar het gaat goed.

Eigenlijk voor we het weten zijn we er, want als we willen afslaan staat daar een slagboom en mogen we niet met de fiets verder. Een vriendelijke dame van het kaartjeskantoor legt uit wat de opties zijn. We kunnen de fiets hier parkeren en dan lopend verder of met de bus. We parkeren sowieso de fiets en besluiten om te gaan lopen. We kopen een kaartje en gaan op stap.

Er is een wandelpad en het is alleen maar afdalen. Al snel besluiten we dat we op de terugweg mooi met de bus gaan.

Halverwege komen we Gerben tegen, hij heeft het helemaal naar zijn zin. Hij gaat wel lopend naar boven, de bikkel.

Beneden aangekomen kunnen we een soort houten vlonderpad gaan volgen. Overal komen stroompjes water vandaan. Het loopt verder prima.

We vallen van de ene verbazing in de andere. Waar je er ook kijkt er komt water ergens vandaan.

Maar de grote beloning komt bijna aan het einde, hier komt alles samen. Het is werkelijk prachtig.

Gelijk wordt ook duidelijk dat reizen in de winter ook echt zijn voordelen heeft. In de zomer kun je hier waarschijnlijk over de hoofden lopen, maar nu is er maar een handje vol mensen.

Om weer terug te komen bij het begin moeten we een aantal steile trappen op, dat vonden we wel even genoeg klimmen voor vandaag. De bus komt net aanrijden dus kunnen we mooi gelijk mee. We stappen weer op de fiets en zijn ook zo weer terug op de camping. Was echt precies een lekker rondje zo. Blij dat we het gedaan hebben. Gerben is ook net terug. Ik had van de week de mok van André laten stuiteren, met als gevolg dat die stuk ging. Gerben heeft een nieuwe voor hem gekocht, met een gouden oor. Ik douche nog even heerlijk de boiler leeg waarna we even relaxen.

Om 18.00 uur gaan we eten in het restaurant op de camping. Eigenlijk is het gesloten maar Gerben was wezen vragen of we konden eten en dat kon wel, maar dan moesten we wel eten wat de pot schaft. Best hoor! Janet heeft een tas met spelletjes bij zich voor na het eten. Er zijn nog 2 andere campers en de mensen daarvan zitten er ook. Mogelijk omdat wij het hadden gevraagd kon de rest ook komen eten. We moeten er even op wachten, maar het eten is goed. Het is mixed grill met salade.

Daarna krijgen Janet en Gerben een schnaps, ik geef aan geen alcohol te mogen en André wil het niet. Dus krijgen wij een soort klein cakeje.

We doen een paar spelletjes Qwixx, leuk om dat nu eens met meerdere mensen te spelen, we doen dit altijd samen.

Later op de avond gaan we weer terug naar de bus. Het was een heerlijke avond. We kijken nog even naar de sterren, het zijn er ontzettend veel.

5 januari

Het is vandaag bewolkt, maar wel prima. We ruimen de bus alvast op zodat we straks weg kunnen. Maar eerst kijken we de bevestigingsdienst van onze vriendin Ilse in Maasland. Het was een offer dat we er niet bij konden zijn. Daarom was het wel erg fijn dat we mee konden kijken. Janet kwam voor de dienst onze volle afwasteil halen en zette het later afgewassen onder de bus. Echt heel fijn.

Eerder vanmorgen had ik een appje gestuurd naar een camping waar we heen willen. Grappig genoeg hadden Gerben en Janet onafhankelijk van elkaar dezelfde camping uitgezocht.

Ik krijg een appje terug dat ik eigenlijk de verkeerde heb, hij is de buurman en heeft deze vraag al eerder gehad. Hij vraagt hoe hij zijn nummer weg kan krijgen bij park4night. Ik zeg een melding te doen, maar dan moet hij mij wel even helpen met een vraag te beantwoorden. Is de camping bereikbaar of ligt er sneeuw.

Het antwoord is kort en bondig, we kunnen er niet komen want er ligt 90 cm sneeuw. Dus dat wordt even plan aanpassen.

Ik heb een plekje gevonden met mooi uitzicht op 1,5 uur rijden met als plan B een camping vlakbij. We gaan op weg, de eigenaren van de camping zwaaien ons uit.

Het is rustig op de weg. De weg er naar toe is niet heel inspirerend. Veel verlaten, kapotgeschoten of nooit afgebouwde huizen.

Soms lijken hele dorpjes verlaten. Dit is het echte Kroatie, niet dat toerisme aan de kust. Vanmorgen had ik nog gezegd dat we eigenlijk bij een stalletje langs de weg mandarijnen moeten halen. Janet wil dat ook, want ze hebben nog nooit zoveel mandarijnen gegeten als in de afgelopen dagen.

Ineens is er een stalletje langs de weg en door snelle communicatie over de porto stoppen we even. We halen allebei een grote zak mandarijnen en gaan weer op weg.

Voor het laatste stuk draaien we een scherpe bocht naar links. Het is een gloednieuwe weg. Verderop gaat het over in een gravelweg, we moeten helemaal door naar het einde. Het rijdt verder prima.

Wel is te zien dat het hier flink gespookt moet hebben, want er liggen veel afgebroken takken langs de weg. Maar we hebben er eigenlijk geen last van. Maar een stuk verderop, als we nog 700 meter moeten lijkt de weg geblokkeerd te zijn. We stappen maar even uit om het goed te bekijken. Er liggen meerdere bomen over de weg. Mmm dit wordt lastig.

Maar Gerben is niet voor een gat te vangen, dus hij gaat wel even de weg vrij maken. Een grote tak rolt hij aan de kant. Samen met André doet hij een andere boom.

Maar een boom is een echte dwarsligger, want die is met kluit en al omgevallen, dus die krijgen we niet aan de kant.

Er worden allerlei plannen geopperd om hem met de bus aan de kant te trekken. Maar Janet en ik gaan eerst maar eens verderop het pad kijken of dit het enige is. Maar al snel blijkt dat er verderop nog veel meer bomen en takken over de weg liggen. Dus moeten we onze poging echt staken. En zo verliezen we het opnieuw van de elementen vandaag. Ik wil toch graag het plekje zien dus ik loop het pad af. Het is nog wel een stukje lopen, maar ik ga toch. Ik maak een foto van het plekje en baal nog meer dat het niet lukt om er te komen.

Een andere weg is er ook niet. Ik loop weer terug, via de porto wordt ik al geroepen waar ik ben.

Ik klim over de bomen en kom zo weer bij de rest uit. Ik hoor dat er getoeterd wordt. Er staat een auto achter achter André die er door wil. Janet verteld maar even dat ze er niet door kunnen, dus draait de auto om.

Het is echt balen, maar goed we kunnen het niet oplossen. Dus nu is de vraag of we voor plan B, de camping gaan of dat we hier langs de weg een plekje zoeken.

De beslissing is snel gevallen, op het stuk waar je kan draaien zetten de mannen de bussen, prima plek zo.

Stoeltjes naar buiten, niks meer aan doen. Gerben laat de drone op en maakt mooie plaatjes.

Er steekt een windje op en het is niet aangenaam meer om buiten te zitten. Dus verhuizen we naar binnen. Even relaxen.

Later appen we over het eten. Janet bakt de aardappeltjes en Gerben bakt de rollade. Een heerlijke laatste maaltijd met elkaar.

We doen nog een paar spelletjes Skip-Bo, Janet wint.

Redelijk op tijd liggen we op bed. Morgen gaan André en Janet weer op huis aan en hebben zodoende voldoende slaap nodig voor de lange dag van morgen.

We slapen als een os. Om 8.30 stappen we naar buiten en ontmoeten onze buren. Ze zijn er klaar voor om te vertrekken. Al willen ze eigenlijk niet, maar ze zullen toch moeten.

We hebben een geweldige week met z’n vieren gehad. Niet wetend waar we aan begonnen, het heeft ontzettend goed uitgepakt. We waren allemaal open in het uitspreken van je wensen en behoeften. Trokken ons terug als dat nodig was. Maar waren toch ook echt samen. We voelden ons allemaal zekerder in het wild staan, want je bent samen. We hebben op gave plekken gestaan, mooie wegen gereden. Het was goed, met een beetje zwaarmoedig gevoel zwaaien we ze uit.

Gerben vliegt er met de drone achteraan, wat dit gave filmpje opleverde.

We gaan weer even terug de bus in, de plek naast ons is ook echt leeg. Moeten weer beetje wennen aan het alleen zijn.

Tegen 11.00 gaan wij ook rijden. We gaan 2 nachten naar een camping hier een half uur vandaan. Een grote camping waar je ook gebruik mag maken van de sauna, nou daar zeggen wij geen nee tegen. Wederom is het rustig op de weg, zelfs in Zadar, het plaatsje waar de camping is voelt het uitgestorven.

We komen aan bij de camping, bij de receptie krijg ik een plattegrond en kunnen we even gaan rondkijken waar we willen staan. We kiezen plek 88 uit. Terug bij de receptie worden we ingeschreven en krijgen we bandjes met tags.

Er staat hier trouwens een enorme camper op de camping. Zo’n Concorde ding, niet normaal zo groot, zelfs met een slide out. Later leerde de informatie op internet dat dit ding meer dan 10 meter lang is en 3,80 hoog is. Oh en de vanafprijs voor het nieuwe model is bijna een miljoen. Toppunt van decadentie als je het mij vraagt.

Eerlijk gezegd doen we de rest van de dag geen ene fluit, we zijn toch behoorlijk moe. Maar dat geeft niet. Morgen weer een nieuwe dag!

In de avond zitten we nog wel een poosje buiten met de vuurpot aan. Stiekem missen we onze buren wel.

Trouwens, de plannen zijn toch een beetje veranderd. In eerste instantie zouden we heel Kroatie doorkruisen en met klein stukje Slovenie naar Italië gaan. Al stond Italië eigenlijk niet op onze lijst.

Maar vanmorgen de knoop doorgehakt, woensdag rijden we naar Split en gaan daar de boot op naar Ancona in Italië. Beetje spannend vind ik het wel met de haven en de boot enzo. Maar dat komt vast goed!