Oversteken naar Italië

Jaa, daar is weer een nieuwe blog hoor! Ik liep een beetje achter, sorry! Desondanks veel leesplezier!

7 januari

Vanmorgen staan we redelijk op tijd op. We moeten boodschappen doen en Gerben heeft nieuwe broeken nodig. 2 zijn er al versleten en 1 bijna. Op 5 minuten fietsen zit een soort winkelcentrum dus gaan we daar naar toe. Bij de eerste winkel vinden we niets, dan maar naar de overkant. Het is een soort Primark, daar lijkt het althans op. Broeken in overvloed, en met meerdere broeken verdwijnt Gerben de paskamer in. Met 2 gaat hij naar de kassa. Tenminste als er iemand bij de kassa komt, want na 5 minuten is er nog steeds niemand. Er loopt ook niemand rond. Ineens komen er 2 dames die hier lijken te werken de winkel in. Maar haast maken om naar de kassa te gaan hebben ze niet. Ze lopen Gerben straal voorbij. Gerben wil weglopen, hij is er klaar mee. Dan komt er toch wel eentje die wil afrekenen. Gerben spreekt ze er op aan, maar het interesseert ze niks. Afrekenen en wegwezen. Achter Gerben staat een vrouw die ook wil afrekenen, maar als Gerben wegloopt loopt de vrouw achter de kassa ook weg. Heel vaag dit.

We gaan nog naar een andere winkel, een soort Action, een heerlijke winkel om te snuffelen. We komen met van alles thuis. Zelfs een mixer op USB!

Heel benieuwd of dit werkt of dat de boormachine er weer aan te pas zou moeten komen.

Daarna gaan we naar de supermarkt. Een grote winkel, maar wel wat rommelig. Bijvoorbeeld op 4 verschillende plekken staan er koekjes. Het maakt het zoeken wat lastig. Maar goed, we vinden eigenlijk alles wel wat we nodig hebben. We gaan naar de zelfscankassa, maar of dit nou echt tijdswinst oplevert, ik geloof het niet, maar maakt niet uit. De fietstassen zitten afgeladen vol. We hebben ook nog een tasje met losse dingen, ik doe het op mijn rug als rugtas. We fietsen weer terug naar de camping. De fiets van Gerben is lichtelijk overbeladen.

We ruimen alles weer in en pakken daarna de tas om naar de spa te gaan. Bij de prijs van de camping mag je ook gebruik maken van de wellness van het naastgelegen hotel.

Het is even zoeken, maar vinden het dan toch. We krijgen een handdoek van hier, dat scheelt ons weer wassen. Er zijn 2 sauna’s, maar prima. We zijn zelfs een poosje alleen. We knappen er echt even van op. Een paar uur later fietsen we weer terug. De temperatuur is erg zacht, we kunnen ‘s avonds nog een poos buiten zitten. Ik merk dat ik weinig foto’s heb gemaakt vandaag.

8 januari

We hoeven vandaag geen haast te maken, we moeten vanavond om 18.00 uur in de haven van Split zijn. Dat is 2 uur rijden.

Gerben gaat opruimen, hij doet dat het liefst alleen en op zijn gemak. Ik ga nog een keer naar de sauna.

Eigenlijk moet je hier om 12.00 uur uitchecken, maar de hele reis is het nog nooit een probleem geweest om langer te blijven. Maar hier dus wel. Toch gaan we pas om 13.00 uur weg. Even verderop gaan we nog even op een parkeerplaats staan, even kijken wat we nu in de tussentijd gaan doen. We eten alvast warm zodat we dat vanavond niet hoeven te doen. Ik haal bij het bakkertje verderop nog wat bureks en worstenbroodjes, dan kunnen we die vanavond eten. Even over 14.00 uur gaan we op weg. We rijden de weg langs de kust door Zadar. Een mooi stuk langs de jachthaven.

Qua drukte valt het nog mee in de stad. Een stuk verderop gaan we de tolweg op. Gerben vind het vreselijk saai, maar goed het is functioneel. We tanken nog even omdat de diesel hier goedkoper is dan in Italië. Verderop zijn er werkzaamheden, er gaat een baan af. Op tijd invoegen vinden ze hier ook erg moeilijk. Op het laatst probeert een rode auto er nog tussen te gaan, maar hij redt het niet en moet toch achter ons. De zon is inmiddels onder, we moeten nog het laatste stukje dwars door de stad.

Maar het gaat goed, al hou ik er echt niet van dat we door steden rijden. Normaal gesproken rijden we nooit zo laat, we rijden altijd bij daglicht. Aangekomen bij het havengebied stap ik uit en ga het kantoortje zoeken om in te checken voor de boot. Gerben vind inmiddels ook de weg. Inchecken is erg makkelijk en ik krijg tickets mee. We kunnen gewoon in de rij gaan staan en wachten. Je mag je auto neerzetten en de stad in gaan, maar wij blijven in de bus.

Na een klein uurtje wachten gaat het hek open. Er waren 2 rijen waarin je kon opstellen, maar er kan maar 1 auto tegelijk door het hek. Dus wordt het ritsen, een Kroaat die naast ons staat kijkt me recht aan, maar denkt toch voor ons te kunnen. Ritsen is over het algemeen om en om, maar deze dacht er anders over. Maar goed, dan ken je Gerben nog niet, die gaat gewoon.

De paspoorten worden gecontroleerd, een mannetje wil nog even binnen kijken en we mogen door. Bij de boot aangekomen moet we eerst rechts de boot in, aan het einde een draai maken en aansluiten in de rij. We staan net bij een versmalling, maar de meneer van de boot checkt even of mijn deur wel open kan, het kan precies. We hadden al tassen ingepakt, dus pakken we de spullen en gaan we naar boven.

We zijn eerst op het verkeerde dek, dus moeten we er een naar beneden. Daar is een receptie, hier krijgen we onze kamersleutel.

We hebben kamer 3003. We hadden gerekend op een bezemkast,  maar het viel toch nog mee. Een stapelbed, een zitje met bureautje en een wastafel. De badkamer is op de gang. Het is een beetje oud, maar verder prima. We gaan een rondje doen over het schip.

Ik denk dat we op een stuk hebben gelopen waar je niet mag komen, maar het hek stond open. Je kan zo de machinekamer in kijken. Het duurt nog meer als een uur voordat we gaan varen. Inmiddels zitten we in de bar en doen we een spelletje.

Toch wel apart dat je al zo lang op de boot bent voordat we gaan varen. Nu hebben wij de ervaring van de boot van en naar Zweden dat de auto’s/campers als laatste op de boot gingen en binnen 10 minuten de boot vertrok.

Op deze boot hoef je dus niet perse een cabin of stoel te reserveren maar mag je ook slapen in de gang of in de bar. Op banken liggen dan ook mensen te slapen. Vlak naast ons ligt het gezin van de mensen die niet wilden ritsen op de goede manier.

Wat een armoe als je 11 uur op een bank in een drukke bar gaat liggen om te slapen. Maar goed, ieder z’n ding.

Na een paar spelletjes gaan we terug naar onze cabin. We zijn bekaf. Toch altijd spannend zoiets, je weet toch van te voren niet helemaal hoe het in zo’n haven eraan toegaat. Maar gelukkig kwam het allemaal goed. We gaan lekker naar bed. Al is slapen nog een ander ding. Ik ben vaak wakker en zodoende erg brak als er om 6.00 uur op de deur wordt geklopt.

Geplande aankomst is 7.00 uur. Pffft ik kan er heel slecht uitkomen en heb echt even een ochtendhumeur. Rond 6.30 leveren we de sleutel weer in. Maar we kunnen nog niet naar de bus. Dus gaan we nog even op een bank in de hal zitten. Gerben maakt gelijk vriendjes met een hond. Toch blij dat we hier zijn gaan zitten, weg uit dat bedompte hok. Om 7.10 mogen we naar het autodek. In de rij voor ons is ook al beweging. Wij zijn nog niet eens ingestapt. Rustig aan hoor, we laten ons niet opjagen. Tassen naar binnen, pedaalslot eraf, stroom erop, starten, route aan en gaan. Oh ja en we halen zelf de blokken weg die bij het linker voorwiel lagen.

We rijden de boot af en volgen de route. Denk dat we beetje de alternatieve route gingen, maar het geeft niet, we komen er wel. De zon gaat trouwens prachtig op.

We rijden in de ochtendspits door de stad. Maar het gaat goed. Al vrij snel zijn we de stad Ancona uit. Nu al blij dat we de oversteek hebben gewaagd, Kroatie had het niet voor ons. De mensen waren niet zo als in de andere landen waar we geweest zijn. Het landschap had het niet.

Italië is direct prachtig. We gaan wat kleinere weggetjes op, we rijden door de wijnvelden. Maar op een gegeven moment komen we op een kruising waarbij wij eigenlijk rechtdoor moeten maar daar staat een inrijverbod, en linksaf kent google niet. Gerben gaat toch gewoon rechtdoor. Gelijk wordt wel duidelijk waarom je hier niet in mag. Het is een slechte weg, uitgesleten, modderig en ongelijk. Maar goed, we gaan maar. Hier en daar is het slippen, wat dwarsop rijden en gewoon maar gaan. We komen zonder kleerscheuren boven en draaien het asfalt weer op. Gerben had het helemaal naar zijn zin, ik vond het iets minder. Maar goed, dat heeft er ook mee te maken dat ik doodmoe ben. Gerben doet verderop heel smooth een hellingproef.

Nog een klein stukje en dan zijn we er. Een gratis camperplaats vlakbij een dorpje. In eerste instantie uitgezocht om te ontbijten en dan weer even een plan te maken. De bus zit lekker ‘under de mudder’.

Dat ik moe ben uit zich in het omgooien van een beker koffie die ik net gezet had. De rest van de dag doen we maar niks, beter voor iedereen.

Later in de middag heb ik toch de behoefte om de kop even naar buiten te steken. Het waait flink maar het maakt heerlijk mijn hoofd leeg. Ik loop richting het dorpje er is weinig beweging op straat. Het dorpje blijkt een oud centrum te hebben met smalle straatjes.

De deur van de kerk staat open, ik ga naar binnen, er is niemand. Ik neem even de tijd om even mijn gedachten de vrije loop te laten. Het is helend om daar even gewoon te zijn.

Ik loop de kerk weer uit en struin wat door de smalle straatjes.

Met een kleine omweg loop ik weer terug naar de bus. De zon gaat prachtig onder.

Ik slaap goed, best bijzonder wel omdat we toch een soort vrij staan. Het is dan weliswaar een gratis camperplaats van de gemeente, maar we staan hier ook alleen en minder beschut dan op sommige wild plekken.

10 januari

We zijn er vroeg uit. Toch zijn we vrij lui en gaan in de loop van de ochtend rijden.

De omgeving is prachtig, ik snap wel dat mensen vallen voor dit land en er naar toe emigreren.

Op een gegeven moment draaien we de snelweg op. Niet de tolweg, maar de gewone autostrada. Het eerste stuk is vrij rustig en geeft de tijd om om ons heen te kijken. Verderop wordt het wel wat drukker. Nou moet ik eerlijk zeggen dat de rijstijl van de gewone Italiaan best meevalt. Alleen de vrachtwagenchauffeurs rijden pittig door, schromen niet om zowat op de fietsendrager te rijden of in te halen waar dat niet mag. We rijden door heel veel tunnels. Kort en lang en alles wat daar tussen zit. We zijn blij als we de snelweg af gaan en de landwegen op gaan. Heerlijk zoals dit rijdt. We passeren wat kleine dorpjes met soms ook krappe bochten, smalle wegen en steile hellingen. Spruit kan het allemaal. We komen aan bij de overnachtingslocatie. Het is op een olijfboerderij. Ze zijn gespecialiseerd in de ‘extra virgine’ olie. Het is niet helemaal duidelijk waar de plek nu precies is. We vinden wel het sanitair, maar verder is het wat onduidelijk. Gerben vindt uiteindelijk de eigenaresse en ze wijst ons waar we mogen staan. Het gaat in het Italiaans en een beetje handen en voeten. Gerben parkeert de bus tussen de olijfbomen.

In principe is de plek met sanitair en wasmachine gratis en kun je als je wilt olijfolie kopen. We maken gelijk gebruik van de wasmachine en proppen hem vol. Gerben gaat wandelen terwijl ik achter mijn laptop duik om een artikel te schrijven voor het clubblad van Dubbellucht. Ik was weinig geïnspireerd maar uiteindelijk kwam ik wel op gang en is er naar mijn mening een leuk artikel uit gekomen.

Best bijzonder wel dat dit gelukt is want ik ga even eerlijk zijn. De laatste dagen voel ik mij niet zo goed. Ik kan niet goed benoemen waardoor dit komt. Anders dan dat ik last heb van heimwee en deze reis mij confronteert met mijzelf en zaken waar ik werk aan te doen heb. Ik had vanavond een mental breakdown, alles kwam er even uit. Soms is een potje janken en hardop gevoel uitspreken heel heilzaam. Daarmee zijn mijn problemen niet minder, maar door te delen is het voor mijzelf minder zwaar geworden. Bekaf ga ik naar bed. Morgen is vast een betere dag.

11 januari

We hebben als een blok geslapen. Gisteren hadden we de was op het wasrek gehangen maar in de avond was het nog lang niet droog. Dus hebben we het hele wasrek binnen gezet. Dus vanmorgen gaat eerst het wasrek weer naar buiten, want we kunnen onze kont anders niet keren. Maar het is zeker nog niet droog en buiten is het vochtig. Dus haal ik de was maar af en doe het in de afwasteil om op een later moment weer uit te hangen.

Gerben doet nog even de laatste checks en ik ga nog even een flesje olie kopen. Althans een blik, het is nieuwe olie uit de oogst van 2024. We gaan weer op weg. We hebben snelwegen en tolwegen vermijden aanstaan dus vandaag zal het alleen over binnendoor wegen gaan. Helaas is het bewolkt vandaag, maar wel goed rij weer. De wegen zijn regelmatig vol met gaten en lappen, maar het gaat goed. Ondanks de aanwijzing die ik gaf neemt Gerben de verkeerde afslag op een rotonde. Nog voordat ik kan kijken heeft google al een nieuwe route gevonden. Ik denk dat het iets van 20 minuten langer is. Prima, ook geen zin om te draaien. Deze weg is erg rustig, we komen nauwelijks auto’s tegen. Net voor een dorpje moeten we afslaan en twee bochten verder is ineens het asfalt uitverkocht. En rijden we dus over een gravelweg door de wijnvelden, eigenlijk geen straf.

Hier zouden we niet gereden hebben als Gerben niet de verkeerde afslag had genomen.

We komen een stel jagers tegen, we worden uitgebreid bekeken. Na 6 kilometer gaan we weer de doorgaande weg op. Jammer wel, vond het best leuk. Als we nog een uurtje moeten zijn we het eigenlijk wel een beetje zat, maar gaan toch maar stug door. We naderen de kust en het wordt wat drukker. Maar echt druk, nee dat kunnen we het niet noemen. Zelfs als we dwars door dorpjes rijden doet het toch wat leeg aan. Wat ik wel het mooie vind van in de winter reizen is dat je de rauwe werkelijkheid ziet. In de zomer is alles mooier met de zon erop, maar dit is wat het in de basis gewoon is. Zonder bewoners zijn huizen maar stenen en zonder zomer is de stad een stapel stenen bij elkaar. We zien vandaag heel veel olijfbomen, wijnranken en pijnbomen. Zelfs een hele straat met alleen maar mooie hoge bomen.

Als we aankomen bij de camping staat er een oud mannetje in de receptie. De communicatie gaat deels Italiaans, Engels en Duits. Ik begrijp de helft niet van wat hij allemaal zegt. We krijgen in ieder geval plek 10. Het is naast de parkeerplaats op het nieuwe gedeelte. En eerlijk we vinden er geen bal aan.  De camping is veel groter dan dit en Gerben beslist dat hij naar een andere plek wil of dat we ergens anders heen gaan. We lopen een rondje over de grote camping en zoeken onze plek uit. Gerben gaat even regelen dat we daar mogen staan en zo verhuizen we alsnog daar heen. Helaas waait het wel weer flink, dus buiten zitten zit er even niet in.

Vandaag heb ik overigens een goede dag en ben ik blij, zo ziet de wereld er toch weer een stukje mooier uit.

Het voelt kwetsbaar om open te zijn over zwakte en wat reizen soms met mij doet. Maar gelukkig ben ik net mens, net zoals we dat allemaal zijn. En toch wil ik mij niet laten tegenhouden door wat dan ook. Maar wel met de zachtheid naar mezelf dat wat ik dan ook voel dat dat mag.

En zo gaan we genieten van de tijd die we nog mogen hebben.

We zijn redelijk impulsief naar Italië gegaan, maar daardoor hebben we ons niet echt verdiept. Heb jij een tip voor wat we volgens jou moeten zien? Steden staan niet op ons lijstje om te bezoeken. We zoeken liever de rust en natuur.