Even bijpraten

In de laatste blog schreef ik dat we weer op pad gingen. Ik merkte dat ik die week niet geïnspireerd was om te schrijven. De laatste blog had ik weer offline gehaald omdat het echt niet geschreven was zoals ik wilde. Ik voelde me zo vrij om even terug te trekken en die week qua schrijven te laten voor wat het was.

Inmiddels is er weer veel gebeurd en zijn we veel weggeweest.

Te beginnen bij het Dubbellucht Weekend. Dat is een weekend van de Dubbellucht club met mensen die allemaal een oude Mercedes of Hanomag bus/camper hebben. 7 velden vol met allemaal liefhebbers van oude bussen.

Het weekend was vrij intens, daarom schrijf ik een impress anders wordt het zo lang!Maar niet getreurd verderop in de blog wel verhalen!

Dubbellucht weekend

Op 5 augustus 2023 kochten we onze bus. Op diezelfde dag werden we lid van Dubbellucht.

Eindelijk hebben we een bus waarmee we lid kunnen worden en naar het treffen kunnen! Het najaarsweekend werd dan ook direct geblokt in de agenda.

Vrijdagochtend rond 11.00 uur rijden we het terrein van Eurocamping Vessem op. Bij de slagboom worden we opgewacht door 2 vrijwilligers die ons de weg wijzen. Achteraan op het grote terrein wordt ook door een vrijwilliger ons ticket gescand en krijgen we een tasje met een drankje en een versnapering.

We worden gewenkt door twee mannen met een meetlat. Omdat we vroeg zijn mogen we zelf een plekje kiezen. Naast ons wordt de meetlat neergelegd om 3 meter afstand er tussen te houden voor de buurman.

Langzaamaan wordt het terrein steeds voller met bussen in allerlei soorten en maten. Van heel oud, naar iets jonger, in alle veelkleurigheid. Allemaal hebben ze een ding gemeen: trotse eigenaren.

De dag bestaat uit rondjes lopen over de velden en ons vergapen, verbazen en praten, heel veel praten. Het duizelt bijna.

Ieder z’n eigen verhaal, z’n eigen keuze voor zijn of haar bus en z’n eigen creativiteit.

We halen een heerlijke cappuccino bij de oude brandweerbus. Wat ons betreft de beste combinatie: goede koffie en een oude bus.

Ondertussen zijn alle plekken om ons heen gevuld en is het even tijd om te eten. Heerlijke saté en een groentespies van Satheo uit de oude ME bus.

Als het te fris wordt gaan we naar binnen, langzaam wordt het stiller in het bos.

Als de zon probeert te gaan schijnen duurt het even voordat de camping ontwaakt.

De zonnestralen door de bomen geven een prachtige ochtend.

Mensen zwerven over de velden vol met bussen. De een maakt een praatje, de ander kijkt alleen rond en zegt vriendelijk gedag.

De markt wordt opgebouwd, de WGO stalt z’n onderdelen uit, de hamburgers worden gebakken.

Er is volop beweging overal. Het is even een bubbel hier, de dubbellucht bubbel.

Iedereen is vriendelijk, geïnteresseerd en is een trotse eigenaar van zijn of haar bus.

De buurmannen blijken hetzelfde shirt te hebben en worden even gebombardeerd tot buurman & buurman.

De barbecues gaan aan, een ieder zorgt voor zichzelf en staat met z’n pakje vlees en bordje in de rij.

Wij laten even verstek gaan, maar de gezelligheid van samen eten is toch op alle velden merkbaar.

De zon gaat onder een geeft een prachtige lucht.

Op zondag lijkt de camping later tot leven te komen. Al zijn er ook al vroege vogels die weer hun eigen weg gaan.

Het geronk van de motoren klinkt vertrouwd en bekend.

Met ons laatste bezoek van de ochtend pakken we onze stoel op en strijken neer voor de lezing over internet in de camper.

Op de achtergrond regelmatig een toeter of sirene van bussen die vertrekken.

Na de middag is het voor ons tijd om te gaan. Nemen afscheid van onze buren en gaan weer op weg.

We hebben genoten van ons eerste Dubbellucht weekend. Compleet moe gepraat, we kunnen geen pap meer zeggen. Maar het was waardevol om mensen te ontmoeten die dezelfde passie delen als wij.

Tot de volgende keer!

Voor ons zit het weekend er nog niet op. We hebben besloten om nog een nachtje naar een camping te gaan om even bij te komen.

Ik vind op internet een camping wat in eerste instantie niet echt bijzonder lijkt, maar toch haak ik er op aan.

We gaan er gewoon maar heen en dan zien we het wel.

We rijden over allerlei binnendoor weggetjes en passeren meerdere keren de Belgisch-Nederlandse grens.

Gerben geniet van het rijden.  Heel eerlijk, mijn spanning zit hoog en zal blij zijn als we er zijn.

Ik hoop dat de therapie gaat helpen, op deze manier is bijvoorbeeld weer een lange reis maken geen doen voor mij. De spanning zit hem in geen controle hebben en angst om opnieuw te verliezen.

Als we na 2 uur rijden aankomen ben ik opgelucht.

De slagboom wordt open gedaan en we worden ontvangen door een wat oudere man die deze camping waarschijnlijk al heel lang runt.

Hij laat de plekken zien waar we kunnen staan en laat ons zelf kiezen. Het is niet druk, er staat 1 camper en een tentje.

We kiezen een mooi plekje uit en installeren de boel. Gerben gaat in de hangmat en ik met de deuren open op bed. Ik ben bekaf, compleet moe gepraat. Ik heb echt even rust nodig. Maar die is even van korte duur als er mensen langslopen die een praatje beginnen over de bus. Ze blijken zelf ook zo’n soort bus in restauratie te hebben. Het is een leuk gesprek en we krijgen nog goede tips over de camping. Achteraan blijken ook nog veel plekken te zijn waar je veel privacy hebt. Dat onthouden we voor de volgende keer.

Een paar jaar geleden hadden we een camping waar we vaak kwamen in Renkum. Maar deze is gewisseld van beheerder en op de vrije plekken waar wij graag stonden staan nu dure tipi’s voor de verhuur waardoor voor ons de charme weg is. We zijn er nooit meer geweest. En nu hebben we eindelijk weer een nieuw plekje gevonden wat helemaal ons ding is. Hier zullen we volgend seizoen regelmatig komen denk ik!

De volgende dag rijden we naar huis en parkeren de bus bij vrienden. Gerben maakt in de afgelopen week aan de bestuurdersstoel een gordel.

Van hem hoefde dat niet perse maar ik op mijn beurt begrijp daar helemaal niets van. Zijn gordel heeft ons leven gered en nu doe je daar laconiek over. Maar goed, nu zit het erin en ben ik een stuk geruster.

Voor het dubbellucht weekend had Gerben de elektra aangepakt.

We wilden sowieso onze grote accu uit BigBee erin hebben, maar ook dat de stopcontacten achter de omvormer zitten en niet alleen achter de walstroom (aan de stroom van camping).

Als je elektricien zonder papiertje maar met veel ervaring bent dan moet de elektra goed zijn.

Het kostte 2 dagen klussen maar alles is nu zoals Gerben het wil en de accu paste precies in het kastje. Alleen de omvormer hangt in het toilet.

Afgelopen vrijdag gingen we de bus wassen voor het oldtimer festival.

Gerben doet soppen en ik peuter stickers eraf. Het is een rotklusje, maar het is gelukt, mede dankzij de grote fles aceton.

Na 2 uurtjes poetsen is hij schoon en klaar om te shinen!

Toen we Spruit net een week hadden werden we gevraagd om mee te doen met het Oldtimer Festival, daar zeggen wij geen nee tegen!

Onderweg naar het Breeje Durp zoals ‘s Gravenzande in het Westlands heet komen we al diverse oldtimers tegen.

Rond 10.15 rijden staan we in de rij voor de aanmelding. We krijgen een tas met eten, drinken en wat gadgets. En een bordje om voorop de bus te doen als teken dat we meedoen met de oldtimer rit.

We rijden het marktplein op en er staan al behoorlijk wat auto’s.

We krijgen een plek toegewezen waar we parkeren.

Gelijk merken we dat we uit de toon vallen, maar dat wisten we van te voren. Sommige mensen kijken ietwat meewarig wat zo’n bus hier nou te zoeken heeft. Anderen zijn juist enthousiast en willen even binnen kijken of vertellen dat ze vroeger voor werk ook in zo’n bus hebben gereden.

In de tas zat ook de routebeschrijving met tussendoor vragen. Bij vraag 1 haak ik eigenlijk al af. ‘Op nummer 5 zit nu een hotel, wat zat daar voorheen?’

Gelijk merken we dat we oorspronkelijk niet van hier zijn. Dit weet je als insider, anders niet.

We lopen een rondje tussen alle auto’s. Ik sta naast een auto en kijk om me heen. Dan zie ik dat er in de auto waar ik naast sta al iemand begonnen is met de vragen invullen. Ik zie het antwoord op vraag 1, namelijk een sportschool.

Even onthouden!

Rond 11.00 komt er beweging in het plein. We gaan beginnen!

Het duurt even voordat we aan de beurt zijn. Er staan veel mensen te kijken langs de kant. Gelijk aan het begin wordt er een foto gemaakt voor een poster met afbeelding van het dorp. Alleen als wij er voor staan is de poster niet meer te zien!

We gaan op weg en komen diverse fotografen tegen, hopelijk kunnen we wat van die foto’s te pakken krijgen. 1 in ieder geval wel.

Gerben rijdt en ik navigeer.

Het is even inkomen om te navigeren van papier met termen als RA,3eRA enzo. Ik neem Google

Maps ernaast om goed vooruit te kunnen kijken. Op een gegeven moment heb ik een goede modus gevonden. Overigens maar goed dat ik het antwoord op vraag 1 afgekeken heb want heb het hele hotel even gemist. We rijden een heel stuk zonder een andere oldtimers voor ons. Dus moet ik goed navigeren. We rijden naar Hoek van Holland (de hoek zoals ze dat hier noemen) en bij het infocentrum over de waterkering stoppen we omdat in de hal een antwoord te vinden is.

Op de terugweg hiervan rijdt een heel stuk een oldtimer uit 1927 voor ons. En dan dachten we dat die van ons al oud was!

Na ik denk anderhalf uur rijden komen we aan bij de lunch locatie. Het is een soort museum met oude vrachtwagens maar ook gigantisch veel miniaturen van vrachtwagens.

De lunch is soep met broodjes, het smaakt prima.

We gaan weer op weg, we worden ingehaald door 2 snelle auto’s waarvan we later begrepen dat ze niet in de dieseldamp wilden zitten!

We rijden door Delft maar missen een afslag, even verderop draait Gerben in 1 keer rond. Heerlijk zo’n korte draaicirkel. Ik had even niet opgelet maar 3 auto’s achter ons ook niet. Die waren ons blijkbaar blind gevolgd. Ook zij draaien om.

In de omschrijving staat dat het verderop zeer smal wordt. Nou het zal ons benieuwen of we er door kunnen dan. Maar het gaat goed al kunnen fietsers nauwelijks er langs.

De smalle wegen gaan dwars door de polder, het is mooi rijden maar ik vind het helemaal niks. Vooral als er tegenliggers komen. Het voordeel is wel dat er nu een stuk of 5 auto’s voor ons rijden dus dat tegenliggers hoe dan ook wachten.

Ondertussen zijn er al meerdere vragen langs gekomen. Soms is het een gok. Zoals in Maassluis. De vraag was ‘hoe worden de 3 hoge woontorens samen ook wel genoemd’.

Wat gelijk opviel bij het langsrijden is dat ze allemaal de naam van een ontdekkingsreiziger hadden. Willem Barentz, Abel Tasman en Jacob Roggeveen. We gokten maar dat ze bij elkaar dan ‘ De ontdekkingsreizigers’ moeten heten.

De een na laatste vraag komen we echt niet achter. ‘ Welk merk auto staat hier al jaren op de aanhanger?’

We hebben geen idee, geen aanhanger gezien.

Bij het Westlands museum vinden we het antwoord op de palen van het hek. ‘Ik bouwt het land naar zijn verstand’ we weten niet zo goed wat het betekend. Binnenkort toch maar een keer naar het museum denk ik.

We rijden bijna langs huis op weg voor het laatste stukje.

We hebben op 1 vraag na alle antwoorden.

Aangekomen weer in ‘s Gravenzande is het marktplein vol en moeten we ergens anders parkeren. Uiteindelijk op de stoep.

Er reed nog een andere camper mee, het waren Duitsers. Ik vraag of zij het antwoord op vraag 14 weten maar dat wisten ze niet.

Als we op het marktplein aankomen zie ik een groepje jongens staan die hun lijst nog staan in te vullen.

We stappen erop af en ik vraag heel brutaal of zij het antwoord op vraag 14 hebben. Die hebben ze wel maar ze willen het uitruilen voor een antwoord van ons.

Prima, zij de spreuk op het hek en wij van de auto op de aanhanger.

Dit bleek een Renault Alpine te zijn.

15 jaar stond die op een aanhanger aan de weg maar vanwege wegwerkzaamheden was hij weggehaald. Dus hadden we dit ook niet kunnen weten.

Ik lever ons formulier in en nu is het wachten.

We halen een ijsje en bekijken oude brommers die ook op het plein staan.

Ik maak wat foto’s met mijn nieuwe camera. Het is echt weer even oefenen na een paar jaar alleen mobiel foto’s te hebben gemaakt.

We gaan even op een bankje zitten als de prijsuitreiking begint.

‘De derde prijs’ wordt er omgeroepen. ‘ Gerben Paardekooper met de Mercedes Benz’

Huh hoorde ik dat nou goed?

We lopen naar voren en krijgen de beker uitgereikt. Blijken we alle vragen goed te hebben!

We zijn helemaal beduusd.

Was onze gok dan toch goed! We bedanken de jongens voor het goede antwoord. In stilte ook de dame van vraag 1, maar ik weet niet wie ze is.

Dat hadden we echt niet verwacht.

Voor het eerst meedoen als niet van oorsprong Westlanders en met een beetje hulp de derde prijs winnen.

We zijn bekaf en houden het voor gezien. Gerben heeft 3 uur heel veel bochten gestuurd zonder stuurbekrachtiging en ik 3 uur fully focus genavigeerd.

Wij zijn uit!

We besluiten om voorlopig even een laatste keer nog 2 nachtjes weg te gaan. Daarna gaat Spruit in de stalling en gaan we ons richten op inpakken en verhuizen!

We gaan weer naar dezelfde camping als vorige week. Nu een plekje helemaal achteraan in het bos.

Gerben heeft zondagavond geluid in de kerk en gaat einde van de middag terug en ik blijf op de camping. Gerben slaapt op thuis omdat hij niet op tijd terug kan zijn voordat het hek op de camping dicht gaat. Best gek hoor, als we met de camper zijn zijn we altijd samen. Voelt bijna soort ongemakkelijk. Ik ga maar een toiletrolhouder knopen. Die had ik al, maar op dubbellucht heb ik ze ook zitten knopen en er 2 verkocht!

In de hanger past zowel een toiletrol als een keukenrol.

1 daarvan vond ik zelf ook zo leuk dat ik die ook voor mezelf wil maken. Op dubbellucht verkocht ik ook nog mijn knijperzak die ik net gehaakt had. Eigenlijk was die niet voor de verkoop maar een mevrouw was er helemaal weg van dus heb ik hem toch maar verkocht!

In 2 uurtjes zit hij in elkaar. Heb alleen geen wc rol meer, die had ik met een hanger erbij verkocht.

Ik ga een rondje lopen over de camping. Er zijn hier ook veel seizoensplekken met stacaravans.

Grappig om te zien dat de een het heel keurig allemaal heeft en bij de buren het lijkt alsof er al jaren niemand geweest is.

Er zijn maar weinig mensen aanwezig, het seizoen loopt echt op z’n einde. En ik kom erachter dat we de enige passanten campinggast zijn. Als de zon onder is wordt het snel donker. De lampjes zijn wel aan maar voelt toch vreemd. Eventuele mensen zouden mij wel kunnen zien maar ik hun in het donker niet.

Ik rommel wat en ga uiteindelijk naar binnen, lekker knussig op bed met een boek.

De volgende ochtend komt Gerben rond 10.00 terug. Hij heeft nog wat boodschappen gehaald en wc rollen meegenomen.

We ontbijten samen, dat hadden we allebei nog niet gedaan.

Na het ontbijt gaan we even wandelen over de camping. Nou ja even, 1,5 uur later kwamen we terug. De camping heeft z’n eigen bos met veel kastanjebomen. Er liggen veel tamme kastanjes maar ook gewone.

We nemen er een aantal mee voor thuis om gezellig in een schaal te doen.

Maar ook praten we met wat stacaravan eigenaren die we tegen komen. De mensen zijn hier erg vriendelijk en sociaal.

We krijgen nog wat tips voor de omgeving. Een daarvan gaan we gelijk maar heen. Even wandelen op de Kalmthoutse heide. We rijden er naar toe en kiezen een wandelroute. Gerben is gelijk heel optimistisch maar ik kies toch voor een wandeling van 5 kilometer, is even lang zat.

De omgeving is heel wisselend, zowel bos als open veld.

De paddestoelen schieten als paddestoelen uit de grond.

Ik heb m’n nieuwe camera mee dus sta regelmatig even stil om een foto te maken.

Op een gegeven moment vinden we het wel mooi geweest, maar we zijn nog niet terug bij het beginpunt. Dus sjokken we verder door het mulle zand.

Bij het beginpunt zit een restaurant waar we koffie met appelgebak doen. Vreselijk duur, maar ach wat kan het schelen.

We rijden weer terug naar de camping en ploffen neer.

De luifel is nu droog dus pakt Gerben hem vast maar in. Morgenochtend weet je maar nooit.

En dat dat een goede keuze was blijkt ‘s morgens want het is mistig en de lucht vochtig.

Toch ontbijten we voor de laatste keer lekker buiten met een waterig zonnetje.

We pakken alles in wat mee moet naar huis en gooien dat vast in de auto. Dan hoeft dat straks bij de stalling niet meer.

Gerben gaat vast vooruit terwijl ik nog even ga betalen. De camping eigenaar begint weer over de motor in de bus. Hij vind wat er nu gemaakt wordt allemaal rommel, maar die oude bussen met hun motoren dat vind hij geweldig.

Voor nu nemen we even afscheid, volgend jaar komen we hier zeker weer terug.

Gerben is al te ver vooruit en pas bij de laatste afslag heb ik hem bijgehaald.

Later verteld Gerben dat hij door een idiote actie van iemand bijna een aanrijding had. Er liep blijkbaar een zwaan op de vluchtstrook. Iemand zet z’n auto half op de vluchtstrook, half op de weg z’n auto stil en gooit zonder te kijken z’n deur open om de zwaan te helpen. Gerben moest uitwijken en keihard in de remmen. Wat een idioot.

Ik was blij dat ik niet in de bus zat en op afstand was want ik had denk ik nooit meer ingestapt.

We zetten de bus in de stalling maar het is erg passen en meten. Een bus in het rijtje staat niet goed geparkeerd waardoor we er praktisch niet langs kunnen.

De receptioniste had de eigenaar al gebeld maar die kon niet gelijk komen. Maar gelukkig door veel sturen en aanwijzigingen geven staat hij op z’n plek. Hoe lang?Geen idee, waarschijnlijk tot januari, al weet je het met ons maar nooit en kunnen de plannen zomaar weer veranderen.

Tot snel!