De laatste!

24 januari

Het heeft vannacht flink gewaaid. Middenin de nacht kwam er laag een vliegtuig over, ik schrik er van wakker en zit rechtop in m’n bed. Maar goed, als het licht wordt gaan we eruit. Na het ontbijt gaan we ons klaar maken om te vertrekken.

Gerben maakt nog even de voorruit schoon.

De bus start niet geweldig, maar goed hij doet het en we gaan op weg. Eerst rijden we een stukje over provinciale wegen waarna we de snelweg op gaan. Voorbij Luik rijden we even later Nederland binnen. Het voelt raar, beetje onwerkelijk. Maar omdat we in Limburg zijn besluiten we om een bakker op te zoeken en lekker Limburgse vlaai te halen. In een groot winkelcentrum zit een grote bakker. Gerben blijft in de bus, ik loop even naar binnen om vervolgens met een doos met vlaai weer naar buiten te komen. Sinds we de grens over zijn regent het alleen maar.

We hadden gehoopt op een iets warmer welkom dan dit. De reis verloopt verder soepel.

Misschien vraag je je af waarom we nu al in NL zijn. In mijn vorige blog schreef ik dat we de laatste dagen in de Ardennen zouden blijven. Dat was bewust desinformatie om als verrassing ineens bij beide ouders op de stoep te staan.

Een half uur voordat we bij mijn ouders aankomen belt mijn moeder. Ik zeg dat ik haar niet goed kan verstaan en dat we straks wel even bellen. Ik kon haar prima verstaan, maar goed zij weet niet dat we over een half uur op de stoep zouden staan!

Aangekomen parkeren we de bus en met Limburgse vlaai lopen we naar binnen. Het was een grote verrassing en zo ontzettend fijn om ze weer in de armen te sluiten!

Heerlijk ook om een gewone boterham met pindakaas te eten! Al had ik wel pindakaas gehad onderweg, maar niet gewoon brood!

Na een paar uur gaan we weer op weg. Nu naar Gerben zijn ouders. Het regent nog steeds als we daar aankomen.

Een van de redenen dat we eerder terug zijn gekomen is dat Gerben zijn vader vandaag jarig is. Dus ook voor hem hebben we Limburgse vlaai meegenomen. We lopen de tuin in, er zit nog meer bezoek en ik doe mijn vinger op mijn mond, ten teken dat ze niets moet zeggen. We stappen binnen en de verrassing is groot. Met tranen in zijn ogen neemt mijn hij de felicitaties in ontvangst.

Beste beslissing ooit om door te rijden en vandaag in NL te zijn.

We eten lekker Chinees en later op de avond ga ik even heerlijk douchen. We zijn kapot en duiken de bus in. En eerlijk, ik vond het heerlijk om bij familie te zijn, maar had ook Spruit vandaag gemist.

25 januari

We hebben allebei goed geslapen en zijn een beetje lui. Na het ontbijt gaat Gerben de wc schoonmaken, ik loop even naar de kringloopwinkel even verderop. Ik vind wat ik zoek en ben snel weer terug. Ook heb ik een reserveringsaanvraag gedaan voor een campingplaats bij vrienden in de straat. Volgens hun systeem hebben ze nog plek en zijn we welkom. Grapje natuurlijk dit.

Maar we gaan op weg naar Zwolle. Het rijden gaat soepel. Maar eerlijk, ik vind de snelweg wel echt saai. Er is weinig te zien en het is gewoon niks aan. Maar goed, we komen aan in Zwolle en ontmoeten Hans en Marjan bij hun camperproject. Wat heerlijk om ze weer te zien! Toen we weggingen zijn we ook bij hun geweest. We bekijken hun gave project. Daarna rijden we achter ze aan naar hun huis en zetten de bus bij hun voor de deur.

Samen lopen we naar de Lidl om lunch te halen. Het is een hele fijne dag. Hans is bezig met zijn elektrische setup voor hun camper en samen zitten ze heerlijk te keuvelen aan tafel over elektra.

Ik zit op de bank en geniet gewoon van dit gekeuvel.

Laat op de avond gaan we naar bed die drie stappen lopen buiten de deur staat.

26 januari

We zijn redelijk op tijd wakker. We hadden eigenlijk gedacht om met Hans en Marjan mee naar de kerk te kunnen, maar zij hebben vandaag geen dienst dus helaas!

Maar desondanks hebben we een fijne ochtend met een heerlijk ontbijt en goed gezelschap. Tegen 12.00 uur maken we ons klaar om te gaan vertrekken. We gaan nog een nachtje naar André en Janet waarmee we in Montenegro waren. Ook zij blijken nog een plekje vrij te hebben, dus dat is fijn!

We nemen afscheid en gaan op weg. We rijden Zwolle uit en stoppen even. Ik neem het stuur over en rij richting Friesland. In het buitenland heb ik eigenlijk niet gereden, maar in NL durf ik wel.

Rond 13.00 uur komen we aan en Gerben parkeert de bus, dat durfde ik nog niet.

Alleen Janet is nu thuis, zo fijn om haar weer te zien! Andre is nog aan het klussen en Gerben gaat met de auto van Janet naar hem toe. Janet en ik drinken een kopje thee. Even later komen de mannen binnen. Het is gelijk weer zoals we een paar weken geleden afscheid namen in Kroatië.

Het wordt een heerlijke dag, we doen veel spelletjes Skip-Bo en ik ga ‘ s avonds lekker in bad. Na 3 dagen sociaal zijn vond ik het even fijn om een uurtje voor mezelf te hebben. Als ik terugkom zitten de anderen aan tafel Skip-Bo te doen.

Het is echt een heel fijn weekend zo.

We zijn erg moe, maar het is het ontzettend waard.

27 januari

Rond 9.30 nemen we afscheid van André, Janet was vanmorgen vroeg al weg naar haar werk. We gaan op weg naar huis. Nu echt.

Het is bijna 2,5 uur rijden. We hebben de wind vol tegen. We komen steeds dichterbij en alles wordt steeds meer bekend.

Heel apart om dan zo weer de straat in te rijden en de bus op het parkeerterrein te zetten. Precies op de plek waar we 90 dagen geleden vertrokken. De bovenbuurvrouw staat op de galerij en heet ons welkom. Later staat ze voor de deur met een bosje tulpen, zo lief!

We nemen wat spullen mee en gaan naar boven. Gerben doet de deur open en we worden mauwend begroet door Nova onze kat.

Het voelt heel vreemd om zo binnen te stappen. Het huis is heerlijk schoon, met dank aan onze vriendin en huis/katoppasser Gerdien.

We ploffen op de bank, zo dat zit wel echt zo lekker! En gewoon even douchen en naar de wc. Dat is toch wel echt het fijne van thuis zijn. Toch voelt het nog erg onwennig en vreemd. Beetje alsof je in een grote hotelkamer bent en alles even bekijkt.

Maar het is goed, het mag vreemd voelen, 3 maanden was Spruit ons huis, compact en altijd dichtbij.

Nog even een paar statistieken:

90 dagen

16 landen

9000 kilometer

6 liter olie

6 liter gas

Hoeveel liter diesel we verstookt hebben weet ik niet, misschien dat ik dat later nog kan berekenen.

Maar wat zijn we ontzettend dankbaar. Dankbaar voor de tijd, ruimte, ontmoetingen, rust, natuur en dat Spruit geen enkel mankement had. Maar ook dat we dit samen mochten doen, een week samen mochten reizen en dat we veilig weer thuis zijn gekomen.

Ondanks dat het soms wat frustratie gaf heb ik met plezier blogs geschreven, en waren alle reacties hartverwarmend.

Dankjewel dat je meegelezen hebt, dat je deelgenoot was van onze reis en voor de reacties die je gaf.

Ik ben dankbaar voor de vaste groep lezers, ik hoop dat je genoten hebt en ook in de toekomst mee blijft lezen en reizen!

Voor nu neem ik afscheid, dankjewel en tot snel!

Liefs Janine